کاست‌های اسرائیلی که مولوی عبدالحمید نشنیده

آغازین

چند وقت قبل، انتشار تیکه‌هایی از یه مستند به اسم طنطوره همه دنیا رو شوکه کرد. یه سرباز سابق ارتش اسرائیل که تو ماجرای 1948 و شکل گیری اسرائیل حضور داشت جلوی دوربین در حالیکه داشت می‌خندید از اینکه چطوری فلسطینیا رو وسط جنگ قتل عام کرده بود می‌گفت. وقتی ازش سوال میشه که بنظرت چند نفر رو اینطوری کشتی جواب میده، نشمردم و بعد قهقه میزنه و ادامه میده یه مسلسل داشتم با 250 تا گلوله باهاش همه رو زدم.
ماجرای طنطوره و فیلمی که الون شوارتز مستندساز اسرائیلی ساخته، خیلی فراتر از درگیری‌های نظامی بین عرب‌ها و صهیونیست‌ها وسط جنگ 1948 هست. روایت رسمی اسرائیلی‌ها از شکل‌گیری چیزیکه بهش کشور میگن اینجوریه که سازمان ملل تو 29 نوامبر سال 1947 به تشکیل اسرائیل رای داد و بعد چند ماه تو 14 می 1948 دولت اسرائیل توی مرزهایی که سازمان ملل اعلام کرده بود اعلام موجودیت کرد اما عرب‌ها به اسرائیل حمله کردند و وقتی ارتششون شکست خورد، مردم فلسطین دم شونو گذاشتن روی کولشون و از روستاها و شهرهاشون فرار کردن. اتفاقا وقتی داشتند فرار می‌کردند اسرائیلی‌ها بهشون کمک‌های بشر‌دوستانه کردن که راحت برن برسن به سوریه و اردن و هرجای دیگه‌ای که عشقشون می‌کشه.
اما قصه طنطوره ثابت می‌کرد همه این روایتی که 70 ساله اسرائیل به خورد دنیا و نسل جدید خودش داده چرته. عامل فرار و مهاجرت هفتصدهزار فلسطینی تو سال 1948، کشتارهای وسیع غیرنظامیا توسط یگان‌های مختلف ارتش اسرائیل بود که یه موج سنگین از رعب و وحشت رو توی دل بقیه مردم انداخت. یکی از این کشتارهای وحشتناک، ماجرای روستای طنطوره بود.

 حمله به روستای طنطوره

22 می سال 1948، فلسطین، سواحل زیبای قیصریه کنار دریای مدیترانه، روستای عرب نشین طنطوره از هوا و زمین و دریا مورد حمله و هجوم قرار می گیره. یه تعداد از مردم روستا فرار می کنند اما بخشی از مردم هم توی روستا محاصره میشن. سربازای گردان 33 لشکر اسکندرونی ارتش اسرائیل وارد روستا میشن. دیگه عملا هیچ مقاومت نظامی ای در کار نبود و روستا به دست سربازای اسرائیلی افتاده بود. بعد قتل و کشتار شروع میشه. تجاوز به زن‌ها، به رگبار بستن و آتیش زدن مردها، غارت و بعد هم گورهای جمعی. روستای طنطوره با خاک یکسان میشه. 43 روز قبل کشتار طنطوره، کشتار فجیع دیریاسین اتفاق افتاده بود. موج خبر این دو تا کشتار توی کل فلسطین بیشتر از بقیه کشتارها منتشر شد و رعب و وحشت رو به جون همه انداخت و وسط شکست نظامی عرب‌ها و سکوت جهانی، اون مهاجرت گسترده 700هزار فلسطینی اتفاق می‌افته؛ یه تسویه نژادی به معنی واقعی کلمه.
خیلی از کسایی که از این فاجعه جون سالم بدر بردن و شاهد اون جنایت های فجیع بودند بعدها مشاهداتشون رو نقل کردند که تاریخ نگارای فلسطینی مثل «ولید خالدی» همون‌ها رو مبنای روایتشون از این جنایت و کشتار جمعی قرار می دهند. خالدی تو سال 1961 و بعدتر تو سال 1988 ماجرای کشتار طنطوره رو منتشر می کنه اما عملا بجز خود عرب‌ها و فلسطینی‌ها کسی این حرفا رو جدی نمی‌گیره.

تدی کاتز و ماجرای طنطوره

توی سال 1998 یه دانشجوی اسرائیلی تاریخ تو دانشگاه حیفای اسرائیل به اسم تدی کاتز ماجرای طنطوره رو موضوع پایان نامه کارشناسی ارشد خودش قرار می‌ده و میره با بیشتر از 130 نفر از کساییکه تو ماجرای حمله به طنطوره حضور داشتند 140 ساعت مصاحبه صوتی می‌گیره. نصفشون عرب بودند و نصف دیگه سربازای سابق لشکر اسکندرونی که توش اعتراف می کنن که علیه مردم روستا چه جنایت هایی انجام دادن. دو سال بعد تو سال 2000 «آمر گیلات» یه خبرنگار اسرائیلی بر اساس پایان‌نامه تدی کاتز یه مقاله توی روزنامه معاریو اسرائیل منتشر می‌کنه که باعث اعتراض شدید سربازای سابق لشکر اسکندرونی میشه و گیلات ناچار میشه توی شماره بعدی نشریه، تکذیبیه این سربازا رو در مورد اینکه هیچ جنایتی توی طنطوره رخ نداده منتشر کنه اما قصه اینجا تموم نمیشه. سربازای سابق لشکر اسکندورنی، علیه تدی کاتز بخاطر نوشتن اون پایان نامه شکایت می‌کنند و مدعی میشن که بخاطر افترایی که تدی کاتز به اونها زده باید یک میلیون شیکل جریمه بشه یعنی بیشتر از سیصدهزار دلار!
بخاطر این پرونده، تدی کاتز ناچار میشه سندی رو امضا کنه که توش اعتراف میکنه نتایج تحقیقاتی که کرده بوده یعنی همون کشتار وسیعی که توی طنطوره اتفاق افتاده کلا اشتباه بوده و درست نیست. بعد این اظهار نظر رسمی تدی کاتز، دانشگاه حیفا پایان‌نامه تدی کاتز رو باطل اعلام می‌کنه و مدرکش رو هم ازش میگیره. تدی کاتز سریع از اظهار نظرش که تحت فشار شدید انجام شده بود پشیمون میشه ولی قاضی دادگاه بدون اینکه حاضر باشه حتی به یک دقیقه از اون 140 ساعت نوارهای مصاحبه گوش کنه میگه دیگه حکم دادگاه صادر شده و کاریش نمیشه کرد. تدی کارتز اونقدر تحت فشار روانی قرار میگیره که چند بار سکته می‌کنه و دست آخر هم ویلچری می‌شه و همه فراموشش می‌کنن.

آلون شوارتز و ساخت مستند طنطوره

دو دهه بعد تو سال 2022، آلون شوارتز با محور قراردادن 140 ساعت کاست های صوتی که تدی کاتز گرفته بود، مستند طنطوره رو می سازه و توی جشنواره فیلم ساندنس ازش رونمایی می کنه. شوارتز توی این مستند در کنار رفتن سراغ سربازای سابق لشکر اسکندرونی، مصاحبه ها و سندهای جدیدی رو از جنایتی که اتفاق افتاده بود رو می کنه. بعضی از کهنه سربازای اسرائیلی منکر هر نوع کشتاری توی طنطوره میشن ـ همون‌هایی که علیه تدی کاتز شکایت کرده بودند ـ اما اتفاقا بعضیاشون خیلی راحت و با افتخار به کارهاییکه کرده بودند اعتراف می کنند و عملا نسخه تصویری کاست های صوتی تدی کاتز بوجود میاد؛ تصاویری که دنیا رو شوکه کرد. [بخش دوم اعترافات]
آلون شوارتز هم مثل تدی کارتز بخاطر این مستند تحت فشار شدید توی اسرائیل قرار می گیره اما با همه اینها مستندی ساخته که از طرف یه اسرائیلی داره میگه که روایت هفتاد ساله اسراییل از تاریخش یه دروغ کثیف بوده.
رونن برگمان نویسنده کتاب برخیز و تو اول بکش، توی جایی از کتابش وقتی می خواد سیستم سانسور رو توی اسرائیل در مورد هر چیزی که موجودیت این رژیم رو به خطر می اندازه توصیف بکنه اینطوری می نویسه که:
Israel had inherited from the British Mandate a legal system that included state-of-emergency provisions to enforce order and suppress rebellions. Among those provisions was a requirement that all print and broadcast media submit any reports on intelligence and army activities to a military censor, who vetoed much of the material. The state of emergency has not been rescinded as of the time of this writing.
اسرائیل میراث‌دار نظامی حقوقی از انگلیسی‌هاست که شامل مقررات وضعیت اضطراری برای اجرای نظم و سرکوب شورش‌ها می‌شود. از جمله مقررات مذکور این است که همه رسانه‌های چاپی و صوتی تصویری، که هر نوع گزارشی را در مورد فعالیت های اطلاعاتی و اقدامات ارتش منتشر می کنند باید سانسور نظامی شوند که بسیاری از مطالب آنها را حذف می‌کند. این وضعیت اضطراری تا زمان نگارش این متن لغو نشده است.