“شلیک نکنید؛ ما اسرائیلی هستیم” | “אל תירו בנו, אנחנו ישראלים”

ماجرای دروغ‌های بزرگی که جنگ‌ها و کشتارهای بزرگی را در تاریخ معاصر دنیا رقم زده تمامی ندارد. اکنون که در حال انتشار این ویدیو هستیم آخرین نسخه این دروغ‌ها توسط اسرائیل در حال انتشار است: پناه گرفتن نیروهای مبارز فلسطینی در مراکز درمانی نوار غزه تا بهانه‌ای دیگر باشد برای استمرار نسل‌کشی و تخریب آخرین پناهگاه فلسطینیان ساکن در نوار غزه یعنی بیمارستان‌ها.

تاریخ: آبان 20, 1402

اسراییل میگه توی ماجرای 7 اکتبر بیشتر از 1300 تا اسراییلی کشته شدند اما آروم آروم داره سندایی میاد بیرون که نشون میده کشتار و تجاوز و غارت کار خودشونه! این ویدیو بروزترین و کامل ترین نسخه ثابت کننده این ادعاست.
یکی از جنجالی ترین سندهای این ادعا مصاحبه زنده خانمی به اسم یاسمین پورات با رادیوی ملی اسراییل توی برنامه صبحگاهی روز 15 اکتبره یعنی فقط یه هفته بعد ماجرای حمله.

خانم پورات

خانم پورات توی این مصاحبه میگه 40 نفر از مبارزای فلسطین اون رو با 11 نفر دیگه توی کیبوتس بئری گروگان گرفته بودند. کیبوتس به محل زندگی کشاورزای اسراییلی گفته میشه که البته چون خیلی هاشون توی نواحی مرزی اسراییل هستند حال و هوای نظامی توشون خیلی پررنگه و ساکنینش هم خیلی وقتا عضو ارتشند. اولین نکته ای که خانم پورات اشاره می کنه اینه که مبارزای حماس رفتار بد و زشتی با اون گروگان ها نداشتند و میگه رفتارشون انسانی بود. این حرف خانم پورات رو تقریبا هر گروگانی که از دست نیروهای فلسطینی رها شده تکرار و تایید می کنه.
پورات ادامه میده که هدف فلسطینی ها کشتنشون نبود و می خواستند ما رو ببرند غزه. بعد میگه: وقتی نیروهای اسراییلی از راه رسیدند، درگیری بین اونها و تروریست ها شروع شد و دیدم که بیرون از خونه 5 – 6 نفر روی زمین افتادند. مجری می پرسه:
اونها رو تروریست ها زدند؟
پورات جواب میده:
نه؛ قطعا توسط نیروهای خودی هدف قرار گرفتند.

گزارش هاآراتز

هاآراتز 20 اکتبر گزارشی رو منتشر می کنه که توش با یکی از نیروهای امنیتی همون کیبوتز بئری به اسم توئال اسکاپا[1] گفتگو کرده. طبق گزارش هاآراتز توئال ادعا می کنه دوشنبه شب یعنی 9 اکتبر بعد گذشت دو روز از حمله فلسطینی ها، ارتش اسراییل تصمیم میگیره به سمت همه خونه ها و ساکنین کیبوتس بئری شلیک بکنه و بعد کشته شدن 112 نفر کیبوتس بئری تحت کنترل ارتش در میاد. 112 نفری که طبق این گزارش قاعدتا باید اکثرشون توسط خود اسرائیلی ها کشته شده باشند.
نکته جالب گزارش تصویری‌ای هست که شبکه انگلیسی زبون آی 24 اسراییل از همین کیبوتس بئری منتشر کرده. گزارش گر توی تصاویری که از ویرانی های این کیبوتس منتشر می کنه اینطوری می گه:
وقتی وسط مسیر های این کیبوتس قدم می زنی انگار که وارد یه میدون جنگ شدی؛ خونه های کوچک بمبارون یا تخریب شدند!
بمبارون؟ کی این خونه های رو بمبارون کرده؟ همه فیلم ها نشون میده که فلسطینی ها اصلا سلاح سنگین نداشتند و اصلا مگه هواپیما و هلی کوپتر دارند که اسراییلی ها رو بمبارون بکنند؟
گزارشگر ادامه میده که روی چمن های محیط این خونه رد یه ماشین نظامی قرار داره که احتمال یه تانک بوده!
تانک؟ مگه حماس تانک داشت؟ معلومه که تانک خود ارتش اسراییل این بلا رو سر این منطقه آورده.

گزارشی دیگر

طبق یه گزارش دیگه گذرگاه ارز توی شمال نوار غزه که تحت کنترل نیروهای فلسطینی در اومده بود هم با وجود اینکه پر بود از مقامات محلی و نیروهای نظامی و افسرای ارتش اسراییل، هدف مستقیم نیروی هوایی اسراییل قرار میگیره. این یعنی که دستور مستقیمی از مقامات ارتش برای حمله توی هر شرایطی داده شده بود.

نشریه آمریکایی گری زون

مکس بلومنتال خبرنگار نشریه آمریکایی گری زون، 27 اکتبر یه گزارشی منتشر می کنه و میگه که خلبان های هلی کوپترهای آپاچی اسراییل بهشون دستور داده شده بود به محل درگیری بیان ولی اونها تقریبا هیچ اطلاعی از هدف هاشون نداشتند. یعنی نمی دونستند که چطوری باید بین خود اسراییلی ها و فلسطینی هایی که به اطراف غزه نفوذ کرده بودند تفکیک قائل بشند. هلی کوپترهای آپاچی توی ساعات اولیه درگیری حجم بالایی از تسلیحات رو روی مناطق درگیری خالی کردند و حتی خود پایگاه ارز رو هدف قرار دادند.
اما اینکه اسراییل تو اتفاقات بعد 7 اکتبر نیروها و مردم خودش رو لت و پار کرده، یه اشتباه بخاطر دستپاچگی بوده یا یه تصمیم و سیاست از قبل طراحی شده؟ تازه اینجا ماجرا جالب میشه. بیایید تا براتون از دستورالعمل هانیبال توی ارتش اسراییل بگم.

هانیبال

یه دستورالعمل جنجالی تو ارتش اسراییل هست به اسم هانیبال. ریشه این دستورالعمل برمی گرده به سال 1986 وقتی که حزب الله 2 تا از سربازای ارتش اسراییل رو گروگان گرفت و اسراییل طوری حمله کرد که هر دو تا سرباز خودش هم کشته شدند و جنازه هاشون و برگردوند عقب. هیچ نسخه ای از این دستورالعمل تا سال 2003 بدلیل سانسور ارتش اسراییل منتشر نشد تا اینکه معلوم شد طبق این دستورالعمل ارتش اسراییل باید به هر شکل ممکن جلوی به اسارت گرفته شدن نیروهاشو بگیره ولو اینکه تنها راهش حمله و هدف قرار دادن نیروهای خودی باشه. هانیبال یه نسخه مکتوب داشت و یه نسخه شفاهی که خیلی خلاصه می گفت یه سرباز مرده بهتر از یه سرباز اسیره!
توی اتفاقات 7 اکتبر و بعدش همه شواهد و قرائن حاکی از اینه که دستورالعمل هانیبال واسه غیر سربازای رسمی ارتش هم اجرا شده؛ چون در نهایت فرقی نمی کرد و هر چی تعداد اسرای اسراییلی بالاتر می رفت می تونست موقعیت اسراییل رو بدتر بکنه.

دانیله ریچل

این بلا سر شرکت کننده ها تو پارتی نووا هم اومد. دانیله ریچل یکی از کسایی بود که تو اون پارتی معروف حضور داشت و بعد حمله حماس فرار کرده بود. دانیله میگه:
وقتی رسیدیم نزدیکی یه کیبوتس نیروهای امنیتی اسراییل رو دیدیم اما چون می دونستیم احتمال داره ما رو اشتباه بگیرند سرمون رو توی ماشین آوردیم پایین. نیروهای امنیتی اسراییلی هم شروع کردند سمت ما تیراندازی کردن! شیشه ماشین ما خورد شد. من به عبری فریاد زدم “آ ناخنو اسغائیلیم” که یعنی ما اسرائیلی هستیم و بعدش تیراندازی متوقف شد.
اما همه شانس ریچل رو نداشتند مثلا آدی اوهانا که نزدیک خونه توسط نیروهای اسراییلی اشتباها کشته شد. توی انگلیسی به این مفهوم میگن Friendly Fire یعنی اشتباهی خودی رو زدن که توی ماجراهای بعد 7 اکتبر بارها اتفاق افتاد.
باسم نعیم یکی از مقامات حماس تو گفتگوش با ای بی سی نیوز میگه دستور العمل صادره از مقامات حماس این بود که نباید غیرمسلحین رو بکشید اما خیلی ها این وسط توسط تیراندازی های خود اسراییلی ها کشته شدند.
اگه ماجرای کشتن اسراییلی ها توسط خود ارتش اسراییل جزیی از سیاست هانیبال بوده یا اساسا دست پاچگی اسراییل توی مواجهه شدن با طوفان الاقصی، ماجرای غارت خونه های شهرک نشیناییکه در رفته بودند اونم توسط خود اسراییلی ها رو دیگه هیچ طوره نمیشه هضم کرد. بله غارت طلا و جواهرات و لوازم خونه های اسراییلی!
طبق گزارشات منتشره، مردمی که توی شهرک های غرب صحرای نقب زندگی می کردند و بعد از حمله فلسطین به نواحی پیرامونی غزه فرار کرده بودند وقتی برگشتند خونه هاشون دیدند که خون هاشون غارت شده و اموال با ارزششون دزدیده شده. این در حالی بود که نیروهای مقاومت فلسطینی اساسا تا اونجاها نرسیده بودند یا این اتفاقات بعد مداخله ارتش اسراییل رخ داده بود و واسه همین تنها می تونست کار سربازای ارتش اسراییلی توی اون نواحی و مناطق باشه. این شهرک نشینا وقتی خواستند اعلام شکایت بکنند بهشون گفته شد که بخاطر شرایط جنگی حاکم بر این نواحی امکان شکایت وجود نداره. یه خبرنگاری به اسم کیم لجزایئل این شکایت های مردمی رو ثبت کرده. شورای محلی شهرک اشکول هم تایید کرده چنین شکایت هایی وجود دارند. سایت شبکه خبری الجزیره یه گزارش در مورد این ماجرا رفته.

زوهر هیمی

قصه وقتی جالب تر میشه که بدونید بعضی از کسایی که خونه هاشون توسط سربازای ارتش اسراییل غارت شده بود بچه هاشون جزو اسرا بودند. مثلا زوهر هیمی ساکن شهرک نیرایشاک میگه بعد از حمله و ربوده شدن پسرش توسط فلسطینی ها، منطقه تخلیه میشه و میره یه هتلی توی بندر ایلات. هیمی میگه ارتش به در خونه هاشون قفل زده بود اما وقتی برگشت دید که کسی قفل ها رو با یه میله آهنی شکسته شدن و لوازمشونو دزیده. از نظر اونم کار کار سربازی اسراییلی بود!
همه این موارد توی یه ویدیوی جنجالی جدید که اخیر شبکه ربل نیوز منتشر کرده تایید شده. یه شهرک نشین مسلح اسراییلی که توی ویدیو صورتش مات شده، با مجری توی محل حادثه مصاحبه می کنه و خیلی روشن میگه که ماجرای غارت و تجاوز توی نواحی اطراف غزه توسط فلسطینی ها اتفاق نیفتاد و بعد از حمله 7 اکتبر این خود شهرک نشینا بودند که ریختند و شروع کردند به غارت و تجاوز و تاکید میکنه که من اینها رو با چشمای خودم دیدم.
شاید این سوال ایجاد بشه که اگه عمده اسراییلی ها توی واکنش جنون آمیزش ارتش و اشتباهاتشون کشته شدن پس اصلا مبارزای فلسطینی واسه چی به غلاف غزه حمله کرد؟ بنظر من، هدف هم اسیر گیری واسه تبادل با 5هزار اسیر فلسطینی بود و هم انتقام از یه تیپ ویژه و جنایت کار ارتش اسرائیل به اسم تیپ غزه!
تیپ غزه مستقر توی ناحیه جنوبی سرزمین های اشغالی مسوولیت تامین امنیت شهرک ها و کیبوتس های پیرامونی نوار غزه و همچنین کنترل خود غزه رو به عهده داره. این تیپ بعد از جنگ 1967 تاسیس شد و بعدا توی سال 2015 به تیپ 143وم فایر فاکس تغییر اسم داد. بین سال های 2018 و 2019 فلسطینی های نوار غزه سعی کردند تو سلسله تظاهرات هایی که کنار مرز برگزار می کردند یه جوری خیلی مسالمت آمیز توجه دنیا رو به محاصره بی رحمانه شون جلب کنند. با پرچم و شعار و تظاهرات. اما موفق نشدند.

تقریبا 30هزار فلسطینی توی اون تظاهرات ها شرکت کردند اما هیچ کجای دنیا تکونی نخورد و هیچ کسی صداشونو نشنید. حتی شما هم که الان دارید این ویدیو رو می بینید چیزی یادتون نمی آد؛ درست نمی گم؟
می دونید واکنش اسراییل به اون تظاهرات مردمی چی بود؟ کشتار! تیپ غزه ارتش اسراییل 223 نفر از مردم نوار غزه رو شهید کرد و نزدیک 10هزار نفر رو هم زخمی کرد. بجز این کشتار، این تیپ مسوول همه جنایات جنگی سال های قبل هم بود. مرکز اصلی استقرار این تیپ پایگاه رئیم بود که توی ماجرای 7 اکتبر یکی از اصلی ترین هدف های مقاومت فلسطینی بود. با حمله نیروهای مقاومت به این پایگاه نظامی عملا تمامی اعضای مستقر این تیپ یا کشته شدند و یا اسیر. خیلی از گزارش ها می گه که مبارزای فلسطینی با داشتن اطلاعات مشخص از افسرهای تیپ غزه اومده بودند تا هدف خودشون رو دقیق شکار بکنند و عملا هم موفق بودند. هم اونها رو کشتند و هم اطلاعات سیستم هاشون رو تخلیه کردند و هم ده ها نفرشون رو اسیر گرفتند.
اسراییل اما جنایت هایی که عمدتا توسط ارتش و سربازا و شهرک نشینای خودش رقم خورده بود رو به عنوان جنایات داعشی حماس علیه مردم کاملا عادی بخورد دنیا داد تا یه بار دیگه ماجرای دروغ هایی بزرگی که جنگ های بزرگ رو به دنیا تحمیل کردند تکرار بشه؛ دروغ کشتن نوزادا توی انکوباتورهای بیمارستانای کویت واسه حمله اول آمریکا به عراق؛ دروغ سلاح های کشتار جمعی واسه اشغال عراق؛ دروغ تجاوزهای گسترده لیبی واسه تیکه پاره کردن لیبی و حالا دروغ 7 اکتبر واسه نسل کشی توی نوار غزه.

لینک ویدیو در یوتیوب:

https://youtu.be/rYH_qVvbdtM