درخت زیتون نه گریه می کند و نه می خندد
بانوی دامنههای نجیب؛ سایههای آنرا میپوشاند
پای او را، و برگ های او را در مقابل طوفان نبرید.
طوری می ایستد که انگار نشسته است و طوری می نشیند که انگار ایستاده است.
فراتر از توضیحات، نه سبز است و نه نقره ای.
اگر صلح به رنگ نیاز دارد، او رنگ صلح می شود
هیچ کس به او نمی گوید: تو چقدر زیبایی!
اما او می گوید: تو چقدر بزرگوار و با شکوه هستی
او کسی است که سربازان را آموزش می دهد تا اسلحه هایشان را بیرون بیاورند.
و آنها را در وقت دلتنگی و فروتنی آموزش می دهد: «به خانههایتان برگردید و چراغهایتان را با روغن من روشن کنید.»
محمود درویش – شاعر فلسطینی
سید –
داداچ هر چی زدیم برو تو سبد خرید نرفت